بحران آب معنی ندارد!

بحران آب در ایران سلسله چالش‌ها و مشکلات ناشی از کمبود آب و استفاده نادرست از منابع آب در کشور ایران است. ایران کشوری با اقلیم عمدتاً گرم و خشک است. رشد سریع جمعیت مهمترین عامل کاهش سرانه آب تجدیدشونده کشور در قرن گذشته بوده است. جمعیت ایران در طی این هشت دهه، از حدود ۸ میلیون نفر در سال ۰۶–۱۳۰۰ به ۷۸ میلیون نفر تا پایان سال ۱۳۹۲ رسیده است. بر این اساس میزان سرانه آب تجدیدپذیر سالانه کشور از میزان حدود۱۳۰۰۰ متر مکعب در سال ۱۳۰۰ به حدود ۱۴۰۰ متر مکعب در سال ۱۳۹۲ تقلیل یافته و در صورت ادامه این روند، وضعیت در آینده به مراتب بدتر خواهد شد. منابع آب تجدید پذیر کل ایران به ۱۳۰ میلیارد متر مکعب بالغ می‌گردد. مطالعات و بررسی‌ها نشان می‌دهد که در سال ۱۳۸۶ از کل منابع آب تجدیدشونده کشور حدود ۸۹/۵ میلیارد متر مکعب جهت مصارف بخش‌های کشاورزی، صنعت و معدن و خانگی برداشت می‌شده است که حدود ۸۳ میلیارد متر مکعب آن (۹۳ درصد) به بخش کشاورزی، ۵/۵ میلیارد متر مکعب (۶ درصد) به بخش خانگی و مابقی به بخش صنعت و نیازهای متفرقه دیگر اختصاص داشته است. با وجود اینکه ما باید توجه ویژه ای به اصلاح مصرف آب در بخش کشاورزی داشته باشیم ، دیگر زمان این صحبت ها گذشته است. نزدیک به 72% کره زمین را آب پوشانده است و تنها مسئله ای که واقعاً نیاز به نگرانی ندارد، مسئله بحران آب است. یک تیم تحقیقاتی بین المللی متشکل از محققان دانشگاه منچستر آمریکا، دانشگاه شینشو ژاپن و مرکز پوشش های چند منظوره نازک اتمی در حال یافتن راهی مطمئن و عملی برای حل مشکل شیرین سازی آب، جداسازی پروتئین، تصفیه آب فاضلاب و اپلیکیشن های داروسازی و صنایع غذایی هستند.

همانطور که می دانید، نزدیک به 1.2 میلیارد نفر در سراسر جهان دسترسی به آب شیرین و تمیز را ندارند. تجهیزات آب شیرین کن فعلی هم بسیار از نظر انرژی پر مصرف هستند  و تأثیرات مخرب زیست محیطی را بر جای می گذارند. رَم دِواناتان ، محقق اداره انرژی و محیط زیست در آزمایشگاه ملی شمال غربی اقیانوس آرام در این ارتباط به دیجیتال ترنتدز گفته است:

نیروگاههای حرارتی تولید انرژی مقادیر بسیار بزرگی از آب را مصرف و آب آلوده فاضلابی را از خود خارج می کنند. این آب باید دوباره با مصرف انرژی مشابهی پاک سازی شود. ما باید چنین سیستمی را اصلاح کنیم و به دنبال راه پاک تری برای مصرف انرژی باشیم و یا حداقل راه ساده تری برای پاک کردن آب های آلوده بیابیم که بیش از این به طبیعت آسیب وارد نکند.

این گروه تحقیقاتی در حال توسعه یک طرح هستند که با غشا گرافین اکساید فیلتری را درست کنند که می تواند به برخی ملکول ها اجازه عبور و به برخی دیگر این اجازه را ندهد. نتیجه کار این است که وقتی آب شور را از این فیلتر عبور می دهید آب شیرین را بدون هیچ دردسری در اختیار شما قرار می دهد.

ماریسیو ترونز، پورفسور فیزیک، شیمی و مواد و مهندس موسسه تحقیقاتی پِن اِستِیت در این ارتباط گفته است:

رویای ما ساخت یک غشای هوشمند است که فشار مناسبی از آب را با بازدهی بالا، عمر طولانی و قابلیت حذف آلودگی های بیولوژیک و غیر ارگانیک از خود عبور بدهد و بتواند خود را به صورت اتوماتیک ترمیم کند. این فیلتر شرایط مناسبی را ایجاد خواهد کرد تا بتوانیم آب سالم و شیرین را در اختیار بخش هایی از جهان بگذاریم که دسترسی به چنین منابعی ندارند.

وضعیت پیشرفت پروژه در حالتی است که هم اکنون این فیلتر گرافینی می تواند 85 درصد نمک را از آب جدا کند که علی رغم کیفیت مناسب آن برای مقاصد کشاورزی، برای آشامیدن مناسب نیست. البته نکته جالب اینجاست که این فیلتر هم اکنون قابلیت حذف 96%ملکول های رنگی را که بسیار سمی نیز هستند، از آب دارد.

نهایتاً امیدواریم این تحقیقات قدم های مثبت خوبی را در آینده در این مسیر بردارد و شرایطی را فراهم سازد که هیچ کودکی مجبور نباشد که برای رفع تشنگی از آب های آلوده بیاشامد.

منبع: DigitalTrends