تفاوت پردازنده های i7-i5-i3 اینتل

قدیمی تر ها به یاد دارند که زمانی تنها معیار کافی برای سنجش عملکرد یک پردازنده، دانستن فرکانس یا همان کلاک اسپید بود. اما این روزها دیگر هیچ تولید کننده ای محصول خود را صرفاً با فرکانس هسته معرفی نمی کند و نام های عجیب و غریب زیادی در بازار پدید آمده اند که ممکن است بسیاری از خریداران را گیج کنند.

اینتل یکی از آن شرکت هایی است که محصولاتش را با این دست نام ها و عبارت ها بازاریابی می کند و مدت هاست بسیاری از مشتاقان و خریداران را به اشتباه انداخته است؛ بطوریکه به خوبی به یاد دارم چند سال پیش برنامه “به خانه برمیگردیم” از شبکه تهران متخصص عزیزی را به برنامه دعوت کرده بود که به اشتباه به بینندگان توضیح می داد که پردازنده های i7 هفت هسته ای هستند و i5 پنج هسته ای و الی آخر! این خاطره من را بر آن داشت تا علاوه بر اطلاعات خوبی که در سایت برای هر قطعه قرار داده ایم، مطلب کوتاهی نیز برای ساده تر کردن این موضوع بنویسم تا برای همیشه این مطلب را به عنوان مرجع برای خرید پردازنده های اینتل داشته باشید.

با انتشار پردازنده های سری Core 2 Duo، اینتل برای اولین بار به رقابت با AMD بر سر افزایش فرکانس هسته پایان داد تا شاهد نسل جدیدی از پردازنده ها باشیم که علی رغم فرکانس بسیار پایین تر به نسبت نسل های پیشین، عملکرد خیره کننده تری را در محاسبات ارائه می کردند. این تغییر جهت در نامگذاری با Core 2 Quad و در ادامه Core 2 Extreme ادامه یافت تا نهایتاً در میکرومعماری نِهِیلِم اینتل سری Core iX را معرفی کرد که همانطور که می دانید به سه دسته تقسیم می شدند.

پیشران دانش اینتل

پرچم دار پردازنده های Core iX ، خانواده Core i7 بودند که آن زمان پردازنده Core i7-975 قوی ترین مدل آن بود که 4 هسته و 8 رشته محاسباتی داشت و فناوری فرکانس توربو به آن اضافه شده بود که اجازه می داد تا پردازنده در زمان هایی که باری بر روی سیستم نبود در فرکانس کمتری فعالیت کند و در صورت اضافه شدن بار فرکانس افزایش بیابد. هیچ ارتباطی بین عدد 7 و هیچ مشخصاتی در پردازنده های اسم گذاری شده با این نام وجود ندارد. حتی نمی توان گفت که پردازنده های این سری معمولاً چه تعداد هسته ای دارند یا در نهایت چه عملکردی را در اختیار مشتریان خود قرار می دهند.

به نظر من فقط کافی است بدانید در کمترین حالت پردازنده های دسکتاپ Core i7 همان مدل Core i7-975 است که 4 هسته دارد و قوی ترین پردازنده Core i7 در زمان نوشتن این مطلب Core i7-12700K است که 12 هسته دارد. این پردازنده ها معمولاً به عنوان محصولات رده بالا و متناسب با بازی های کامپیوتری توسعه داده شده اند هرچند که برای اکثر فعالیت های به کار گرفته شده در سیستم به جز محاسبات بسیار سنگین مناسب هستند.

مورد علاقه گیمرها

عضو محبوب و بعدی Core i5 است که با این فلسفه توسعه یافته بود که قرار بود همانند Core i7، چهار هسته ای بوده ولی فناوری هایپر تردینگ را نداشته باشد. هایپر تردینگ فناوری بود که به ازای هر هسته منطقی امکان دو رشته محاسباتی را ایجاد می کرد که در مدیریت محاسبات نقش اساسی داشت؛ البته این قابلیت را بهتر است در مطلب دیگری به صورت کامل تر و دقیق تر بیان کنم و امروز در این مطلب ذهنتان را با این موضوع خسته نمی کنم.

برای مدت طولانی تا نسل هفتم یعنی Kaby Lake هم این قاعده برقرار بود ولی با آمدن نسل هشتم پردازنده های این سری 6 هسته ای شدند ولی هنوز خبری از هایپرتردینگ برای این سری نبود. با منتشر شدن نسل دهم از پردازنده های اینتل، هایپر تردینگ نیز به اعضای این خانواده اضافه شد بطوریکه پردازنده Core i5-10600K با 6 هسته و 12 رشته محاسباتی حتی از بسیاری از پردازنده های i7 قبلی به مراتب قوی تر شده بود. قوی ترین پردازنده این سری هم اکنون Core i5-12600K است که 6 هسته عملکردی و 4 هسته بهینه دارد که مجموع تعداد هسته های منطقی این پردازنده را به عدد 10 می رساند در حالیکه هنوز هایپرتردینگ نیز در سری فعال است. این سری از پردازنده مناسب با کاربری های ساده تر و بازیهای کامپیوتری توسعه داده شده اند با تفاوت اینکه از سری Core i7 میتوانید برای برخی محاسبات پیچیده و سنگین استفاده کنید ولی سپردن این امور به پردازنده Core i5 چندان منطقی نیست.

یک انتخاب منطقی!

عضو کوچک این خانواده نیز همانطور که احتمالاً می دانید Core i3 است که اولین بار یک نسل بعد از پردازنده های Core i5  و Core i7 و پس از بازنشسته شدن سری Core 2 در اوایل سال 2010 میلادی به بازار معرفی شد. البته اولین سری های معرفی شده از این پردازنده ها برای تجهیزات قابل حمل بودند، هرچند همان سال چند نسخه نیز برای دسکتاپ ها معرفی شدند. هم اکنون قوی ترین پردازنده این سری Core i3-12300 است که 4 هسته عملکردی و 8 رشته محاسباتی عملکردی دارد در حالیکه مانند دو برادر بزرگتر از خود یعنی Core i7 و Core i5 هسته های بهینه برای آن در نظر گرفته نشده اند. برای ساخت یک سیستم بهینه، این پردازنده ها بهترین گزینه هستند، چرا که علی رغم قیمت ارزان تر، عملکرد قابل قبولی را در بازیهای کامپیوتری و عملکرد خیره کننده ای را در انجام امور روزمره کامپیوتری ارائه می دهند که برای یک پردازنده پایین رده بسیار عالی است و این دست پردازنده ها را تبدیل به یکی از پرطرفدارترین محصولات اینتل کرده است.

بازاریابی برای خالی کردن جیبمان

یک از اعضایی که جدیداً به خانواده Core iX اضافه شده است و احتمالاً نام آن را بارها شنیده باشید Core i9 است که برای چند نسل تنها مانند یک شایعه بود و هیچکس باور نمی کرد روزی اینتل تصمیم بگیرد تا چنین پردازنده ای را عرضه کند ولی از آنجایی که سودجویی و جیب اینتل انتها ندارد و می توان با همین ترفندهای بازاریابی محصول یکسان را با قیمت بیشتری به مشتریان فروخت و به نوعی بازار گرمی کرد، این محصول در سال 2017 و به عنوان گروهی از پردازنده های فوق سریع و تحت عنوان Skylake-X عرضه شدند. این پردازنده ها بسیار عجیب بودند و ماجرا را کمی پیچیده می کردند، چرا که برای مثال Core i9-7980XE که در سال 2017 تولید شده از پردازنده Intel Core i9-11900K که سال 2021 تولید شده، قوی تر است و این موضوع ممکن است بسیاری را به خطا بیاندازد. ولی به عنوان اطلاعات عمومی همین موضوع که این سری به عنوان پرچم دار پردازنده های مخصوص مشتریان عادی عرضه می شود برای دانستن کافی است. معمولاً افرادی که مایل به راه اندازی یک سیستم وورک استیشن هستند مشتریان پردازنده Core i9 محسوب می شوند هرچند اعضای این سری همواره بالاترین عملکرد را در گیمینگ ارائه داده اند.

در این مطلب من سعی کردم تا با تصاویر هم تا جای ممکن مقایسه قابل قبولی از این پردازنده ها ارائه نمایم تا در صورتی که اخیراً تصمیم گرفته اید که کامپیوتری را خریداری کنید، در انتخاب پردازنده های اینتل دچار مشکل نشوید. البته تمام مطالبی که در این مطلب خدمت شنما عرض کردم مربوط به پردازنده های دسکتاپ می شود و پردازنده ها یبه کار رفته در تجهیزات قابل حملی مانند لپ تاپ ها و تبلت ها ممکن است از نام گذاری مشابهی بهره بگیرند ولی در قواعد بنیادی، تفوت هایی وجود دارد که بهتر است در مطلب دیگری به صورت مفصل بیان شود.